نیکان لینک

مقدمه 

گرمايش و سرمايش ساختمانها در ايران در پنجاه سال گذشته سير تكاملي قابل توجهي را طي كرده است . اين سير شامل گرمايش از طريق كرسي با استفاده از خاكه ذغال ، بخاري يا گرم كننده هاي نفت سوز با دودكش و بخاري هاي گاز سوز با دودكش براي هر يك از اتاقهاي مورد استفاده ساختمان و گرمايش مركزي با استفادهاز نفت گاز يا گاز طبيعي و بالاخره آب گرم در يك مركز و گرمايش اتاقهاي مورد استفاده به كمك رادياتور يا فن كويل بوده است .

سير سرمايش ساختمانها نيز شامل مراحل زير بوده است . باز گرداندن در و پنجره هاي ساختمان و اجازه بر قراري جريان هوا در مواقعي كه دماي هواي بيرون كمتر از دماي هواي اتاقهاست و يا جريان هوا مي تواند به خنك كردن بدن ساكنان ساختمان كمك كند ، استراحت در سايه درختان حياط در روز ، گذراندن روزهاي بسيار گرم در زير زمين ها و شبها در بالاي بامها ، استفاده از بادبزنهاي دستي ، استفاده از بادبزنهاي برق روميزي يا سقفي در اتاقها ، استفاده از كولرهاي آبي ، استفاده از كولرهاي گازي نوع تراكمي براي هر يك از اتاقهاي مورد استفاده ،استفاده از سرمايش مركزي به كمك چيلر هاي تراكمي و جذبي وتوليد آب سرد در يكمركز و خنك كردن يا سرمايش اتقاهاي مورد استفاده به كمك فن كويل 

امروزه تقريباً تمامي ساختمانها گرمايش خود را با استفاده از سوختهاي فسيلي و آب يا هواي گرم در اتاقها و سرمايش خود را كمك كولرهاي آب و توليد هواي خنك ولي مرطوب تامين مي كنند . در ساعاتي از شبانه روز در تابستان كه دما و رطوبت نسبي هوا بالاست (و تعداد اين ساعات با تغييرات اقليمي كره زمين در حال افزايش است ) كولرهاي آبي قادر به تامين آسايش برودتي ساكنان بسياري از شهرهاي ايران نيستند .از اين نظر بسياري از ساختمانها ، بويژه برجها ، از دستگاههاي تبريد تراكمي و يا جذبي براي توليد برودت در تابستان استفاده مي كنند .