در قالب word و در 78 صفحه، قابل ویرایش.
مقدمه:
لرزش‌هاي پي در پي بدنه خودرو سبب خستگي راننده و سرنشينان مي‌شود. در پي‌آن كارآيي و بازدهي رانندگي و عمر مفيد خودرو كاهش يافته و سلامتي انسان به خطرمي‌افتد. بنابراين مدل سازي مود سواري خودرو و به سازي لرزشي آن با بهره ازميراينده‌هاي ارتعاشي از ديدگاه‌هاي مهم در طراحي خودرو بوده، كه آسايش سرنشين،افزايش دوام خودرو، ايمني و افزايش كنترل خودرو را به دنبال دارد.
خاصيت ميرايش ارتعاشات و لرزش‌ها و رفع بعضي از اغتشاشات حركت درخودرو و حفظ بعضي ويژگي‌هاي مناسب جهت ايمني، از ويژگي‌هاي مناسب مكانيكي‌است كه انجام آن با يك وسيله مكانيكي امكان‌پذير است. مجموعه مشخصي كه فراهم گر هدف بالا است، سيستم تعليق نام دارد. اين مجموعه قلمرو وسيعي را با خواص و وظايف‌متفاوت در بر دارد.
نقش سيستم تعليق در خودرو مهار چرخ در فضا (در سه راستاي Z , Y , X) وفراهم كردن حركات خطي و زاويه‌اي مناسب آن است. نيز چرخ‌ها را به صورت تكيه‌گاهي‌امن در زير خودرو نگاه مي‌دارد به گونه‌اي كه چرخ‌ها توان مهارسازي نيروهاي اعمالي به‌خودرو (گرانش، گريز از مركز، نيروهاي رانشي و ترمزي و...) را داشته باشند.ويژگي‌هاي سختي و ميرايي تعليق بايستي چنان برگزيده شوند كه پايداري و آسايش‌خودرو تأمين گردد.
براي پي بردن به جايگاه سيستم تعليق، خودرو را در سه حالت زير درنظرمي‌گيريم:
حالت اول - بي تعليق: بدون سيستم تعليق، تاير و بدنه معلق مي‌باشند. در نتيجه هرناهمواري در سطح جاده، به سرنشينان خودرو منتقل خواهد شد.
حالت دوم - با تعليق و بي لرزه‌گير: در اين حالت تاير به زمين چسبيده ولي بدنه‌معلق مي‌باشد. در نتيجه بدنه خودرو به طور مداوم به بالا و پايين نوسان مي‌كند.
حالت سوم - با تعليق و با لرزه‌گير: در اين حالت تاير و بدنه به زمين چسبيده است ولرزه‌گير، نوسانات فنر را دفع مي‌نمايد چرخ‌ها به راحتي به بالا و پايين حركت كرده وپايداري، اطمينان و راحتي خودرو را در پي خواهد داشت.